Recenzja patronacka

„Jesteś mądrą dziewczynką i nie pozwól nikomu wmówić sobie, że jest inaczej” – usłyszała kiedyś od wujka Bazylego. Ale czy mądre dziewczynki pakują się w kłopoty? Sama, w obcym kraju, na nowym kontynencie. Zapraszam na recenzję książki „Małgośka” Anny Nejman.

Eliza jest pisarką, która na stałe mieszka w USA. Przyjaźni się ona z Gretą, która przedtem nazywała się Małgorzata Rutkowska. Ciekawa przeszłość kobiety skłania Elizę do opisania jej historii na kartach swojej najnowszej książki. Małgośka dorastała na małej, polskiej wsi i w wieku dwudziestu lat została zaproszona do USA jako dawczyni szpiku dla chorego stryja Bazylego. W wyniku nieporozumienia, po dotarciu na miejsce, okazuje się, że na dziewczynę nikt nie czeka a ona została sama, z kilkoma studolarowymi banknotami i zaledwie jedną walizką swoich rzeczy. Jak w tej trudnej sytuacji poradzi sobie Małgośka? Kto wyciągnie do niej pomocną dłoń?

„Małgośka” to druga książka w dorobku Anny Nejman, która od lat mieszka i pracuje w Stanach Zjednoczonych. Powieść ukazała się nakładem wydawnictwa Zysk i S-ka w lipcu 2018 roku. I pomimo tego, że nie jest ona reklamowana jako część cyklu lub składowa serii to losy jednej z głównych bohaterek, Elizy, możemy śledzić w poprzedniej książce Nejman „Migdałowy aromat”. Brak znajomości tego tytułu nie wpłynie negatywnie na odbiór „Małgośki”, jednak z pewnością część odbiorców po przeczytaniu tej książki z chęcią wróci do „Migdałowego aromatu” aby dowiedzieć się więcej o życiu Elizy i jej męża Larrego.

Książka zaczyna się dość monotonnie i nie obfituje w wiele wydarzeń. Autorka powoli wprowadza nas w problematykę powieści i opisuje emocje z jakimi musi zmierzyć się nowo upieczona mama, Eliza, która pomimo wielkiej radości wynikającej z urodzenia dziecka, cicho opłakuje też śmierć drugiego bliźniaka, który nie miał tyle szczęścia co jej synek. Dodatkowo targają nią podejrzenia o to, że Larry ma romans ze swoją byłą żoną a ilość problemów piętrzących się nad jej głową powoduje wewnętrzne, emocjonalne zagubienie. Nejman jest mistrzynią emocjonalnych opisów, które powodują, że ciężar myśli bohaterów przechodzi na czytelnika. Problemy, z którymi zmaga się główna bohaterka są prawdziwe, dotykają wielu kobiet na świecie a opisanie ich dodaje książce realizmu i prawdziwości. Myślę, że właśnie tę prawdziwość doceni wiele czytelniczek i za to pokocha „Małgośkę”. Teraźniejszą historię Elizy przeplata opowieść Grety, która opowiada o swoim dzieciństwie i przyjeździe do Stanów. Ta część książki jest bardzo sielska, spokojna i klimatyczna. Nadal niewiele się w niej dzieje ale sposób w jaki autorka kreuje obraz tego malowniczego miejsca powoduje, że przy lekturze można się niesamowicie wyciszyć i zrelaksować.

Wydarzenia, które mają miejsce już w dorosłym życiu Małgośki, nadają książce tempa. Odważne decyzje, które musi podjąć bohaterka sprawiają, że czytelnik czuje wewnętrzny niepokój i z zaciekawieniem obserwuje dalsze losy dziewczyny rzuconej na zupełnie nieznany sobie ląd. Jak się okazuje autorka przygotowała Małgośce wiele trudnych sytuacji, niełatwych emocji i wydarzeń, z którymi niejedna bardziej doświadczona kobieta miałaby trudność sobie poradzić. Z uwagi na objętość książki jest to lektura na jeden dłuższy wieczór. Ciekawa, przyjemna, chociaż momentami nieco rozwleczona.

„Małgośka” to idealna książka dla tych czytelników, którzy wolą powieści spokojne, sielskie, bazujące raczej na emocjach niż mnogości wydarzeń mrożących krew w żyłach. Mądra opowieść o losach dwóch kobiet, które w życiu przeszły wiele i próbują ułożyć swój świat na nowo. Nieodłączna lektura na długie, jesienne wieczory i relaks w domowym zaciszu.